Ludwik Kaczmarek 1900 - 1941

Urodzony -a 26.8.1900 w Dąbrowa
Zmarł -a 15.4.1941 w Gusen

Biografie

Ludwik Kaczmarek

Urodził się dnia 26 sierpnia 1900 r. w Dąbrowie, powiat krotoszyński, w rodzinie rolniczej.

W latach 1908-1912 uczęszczał do szkoły podstawowej w Dąbrowie.

W roku 1912 został uczniem gimnazjum w Kępnie. Wybuch I wojny światowej oraz śmierć ojca były powodem przerwania nauki w gimnazjum, w którym ukończył 3 klasy.

W roku 1918 (prawdopodobnie na początku listopada) zaciągnął się ochotniczo do powstającej na terenie województwa poznańskiego (jeszcze pod zaborem niemieckim) formacji polskich sił zbrojnych.

Z chwilą wybuchu powstania wielkopolskiego wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze i brał udział w walkach o Krotoszyn i Zduny, a następnie był na froncie walk na linii Odolanów, Ostrzeszów, Antonin. Zakończenie powstania zastało go w Antoninie, gdzie przyjął w marcu 1919 roku propozycję dowódcy kompanii i został skierowany do szkoły podoficerskiej w Poznaniu. W czerwcu 1919 roku został przeniesiony na poligon w Biedrusku.

02.01.1920 r., po pomyślnie zdanym egzaminie, awansował do stopnia kaprala i pozostał w szkole podoficerskiej w charakterze instruktora.

29.05.1920 r. wraz z trzynastoma towarzyszami broni dostał rozkaz udania się na front wojny polsko-bolszewickiej. Panujący na froncie chaos odwrotu utrudniał mu dotarcie do jego pułku. Po licznych potyczkach (ataki i odwroty) w dniu 10.07.1920 r. Został ranny pod Mołodecznem (dzisiejsza Białoruś) i dostał się do niewoli bolszewickiej.

Po wyleczeniu rany postrzałowej w szpitalu w Moskwie, uciekł z obozu jenieckiego i po licznych przygodach udało mu się przedostać do Polski.

Powrócił do swojej jednostki wojskowej, gdzie do 15.09.1921 r. pełnił funkcję kuriera w oddziale demobilizacyjnym 70 Pułku Piechoty w Śremie, skąd został zdemobilizowany.

W roku szkolnym 1922 rozpoczął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Koźminie, które ukończył w 1925 r. uzyskując świadectwo dojrzałości i uprawnienia do pełnienia obowiązków nauczyciela tymczasowego w szkołach powszechnych.

W dniu 14.07.1925 r. powierzono mu samoistną posadę nauczyciela w Borzęciczkach, którą objął z dniem 01.09.1925 r..

W dniu 06.04.1926 r. zawarł ślub kościelny z Anną Stefan i osiadł w Borzęciczkach na stałe.

Z małżeństwa przyszło na świat troje dzieci:

- Teodozja ur. 1927 r.

- Henryk ur. 1929 r.

- Teresa ur. 1932 r.

Po zdaniu drugiego egzaminu nauczycielskiego, w dniu 20.06.1928 r. został mianowany przez kuratora na nauczyciela stałego w Borzęciczkach.

Funkcję nauczyciela pełnił do wybuchu II wojny światowej, w której brał czynny udział zmobilizowany już pod koniec lipca 1939 r. do służby wojskowej w intendenturze w Kutnie.

Po powrocie z wojny został zaaresztowany przez Gestapo w dniu 16.05.1940 r. i osadzony najpierw w forcie VII-mym w Poznaniu, później w obozie koncentracyjnym w Dachau, a ostatecznie w obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen, gdzie został zamordowany w dniu 15.04.1941 r.

 

Teresa Płóciennik, córka & Henryk Kaczmarek, syn 

Pozycja w sali