Stanisław Renz 1894 - 1942
Urodzony -a 24.4.1894 w Bednary
Zmarł -a 26.12.1942 w Gusen
Biografie
Stanisław Renz, urodzony 24 kwietnia 1894 w Bednarach (pow. Poznański) syn Michała i matki Józefiny z domu Firlejkowej.
Ukończył szkołę powszechną we Wronczynie.
Do 18 roku życia uczył się muzyki u prywatnych nauczycieli w Poznaniu.
W roku 1912 został powołany do armii niemieckiej.
Brał udział w I wojnie światowej na froncie wschodnim i zachodnim.
Został ranny pod Arras (Francja).
Został odznaczony żelaznym krzyżem II klasy.
W połowie grudnia 1918, w stopniu podoficerskim zgłosił się na ochotnika do armii polskiej w Poznaniu.
Zostaje powołany do II batalionu garnizonowego w Poznaniu.
22 stycznia 1919 roku wstępuje do 15 Pułku Artylerii Polowej.
Walczył na froncie Bobrujskim.
Po powrocie do garnizonu zajął się zorganizowaniem orkiestry 15 pułku artylerii polowej.
W roku 1924 kończy państwowe konserwatorium muzyczne.
W roku 1927 zostaje przeniesiony do 7 Pułku Strzelców Konnych na stanowisko kierownika orkiestry wojskowej.
Uzyskuje dyplom kapelmistrza wojskowego.
Odznaczenia polskie:
- medal pamiątkowy za wojnę 1918-21
- medal pamiątkowy 10-lecia odzyskania niepodległości
- medal za długoletnią służbę
- złoty krzyż za zasługi
W roku 1939 jako kapelmistrz 7 Pułku Strzelców Konnych bierze udział w bitwie nad Bzurą.
Walczy w Warszawie jako obrońca i po kapitulacji dostaje się do niewoli i ginie w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen w 1942 roku. Tym samym osieraca 3 synów: Stanisława, Kazimierza i Tadeusza.
Rafal Renz, jego wnuk
Pozycja w sali
