Stanisław Biernacki 1897 - 1945 Bearbeiten

Stanisław Biernacki urodzony z ojca Mikołaja i matki Anny z domu Hahn w Wilczkowie (Obersee, Kreis Dietfurt), ożenił się z Franciszką Kaźmierczak (1897–1985) z Jabłówka (Hallkirch, Kreis Schubin) w dniu 31.12.1921. w Górze (Bergen, Kreis Dietfurt).

Po ślubie mieszkali w Żninie (Dietfurt) przy ul. Wodnej, małżonek pracował na bu-dowach jako murarz. W latach 1925-1928 rodzina przebywała we Francji w Sanvignes-les-Mines (Burgundia), zaś 1929–1935 w Holandii w Rumpen (Limburgia), gdzie Stanisław pracował jako górnik w kopalniach węgla kamiennego [fot. 1].

Po powrocie do Polski był brukarzem, a po wybuchu II wojny światowej budował domy dla Niemców na osiedlu nad małym jeziorem (Kleiner Żninem See). Stanisław i Franciszka Biernaccy mieli 9. dzieci: Czesława (1918–1969), Władysława (1920–1926), Teresę (1922–1979) [fot. 2], Zofię (1925–1982), Marię (1927–2015), Jana (1929–2018) [fot. 3], Helenę (1933–2021), Irenę (1935–2011), Stefana (1940–1994). [fot. 4]

Pod koniec 1942 r. wyjechał rowerem do pracy i ślad po nim zaginął. Dopiero po ponad 80. latach udało się ustalić co się z nim działo. Stanisław został wywieziony na roboty przymusowe do jednej z dwóch fabryk amunicji Metallwarenfabrik Treuenbrrietzen GmbH Werk Selterhof koło Poczdamu (Brandenburgia). Po likwidacji fabryk w 1944 roku, został wraz z innymi robotnikami przymusowymi wywieziony do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie przybył 11.11.1944 r. Tu zmarł 31. 01.1945 r.

Ostatnia fotografia Stanisława Biernackiego pochodzi z sierpnia 1943 r. [fot. 5], a jedyny list do żony pochodzi z Selterhof i jest dato-wany na 10.09.1944 r., a więc krótko przed transportem do Austrii.

Henryk Wiśniewski, wnuk

Stanisław Biernacki, Sohn von Mikołaj und Anna, geb. Hahn, wurde in Wilczków (Obersee, Landkreis Dietfurt) geboren. Er heiratete am 31. Dezember 1921 in Góra (Bergen, Landkreis Dietfurt) Franciszka Kaźmierczak (1897–1985) aus Jabłówek (Hallkirch, Landkreis Schubin).

Nach ihrer Heirat lebten sie in Żnin (Dietfurt) in der Wodna-Straße, der Ehemann arbeitete als Maurer auf dem Bau. Zwischen 1925 und 1928 hielt sich die Familie in Frankreich, in Sanvignes-les-Mines (Burgund), und zwischen 1929 und 1935 in den Niederlanden, in Rumpen (Limburg), auf, wo Stanisław als Bergmann in Kohlebergwerken arbeitete [Foto 1].

Nach seiner Rückkehr nach Polen arbeitete er als Pflasterer und nach Beginn des Zweiten Weltkriegs baute er Häuser für Deutsche in einer Siedlung an einem kleinen See (Kleiner Żninem See). Stanisław und Franciszka Biernacki hatten 9 Kinder: Czesław (1918–1969), Władysław (1920–1926), Teresa (1922–1979) [Foto 2], Zofia (1925–1982), Maria (1927–2015), Jan (1929–2018) [Foto 3], Helena (1933–2021), Irena (1935–2011), und Stefan (1940–1994). [Foto 4].

Gegen Ende des Jahres 1942 fuhr er mit dem Fahrrad zur Arbeit. Hier verliert sich jede Spur von ihm. Erst mehr als 80 Jahre später konnte geklärt werden, was mit ihm geschehen war: Stanislaw wurde zur Zwangsarbeit in eine der beiden Munitionsfabriken der Metallwarenfabrik Treuenbrietzen GmbH Werk Selterhof bei Potsdam (Brandenburg) deportiert. Nach der Liquidierung der Fabriken 1944 wurde er mit anderen Zwangsarbeitern in das Konzentrationslager Mauthausen-Gusen deportiert, wo er am 11. November 1944 eintraf. Er starb dort am 31. Januar 1945.

Das letzte Foto von Stanisław Biernacki stammt vom August 1943 [Foto 5], und der einzige Brief an seine Frau stammt aus Selterhof, datiert auf den 10. September 1944, also kurz vor seinem Transport nach Österreich.

Henryk Wiśniewski, Enkel