Tadeusz Piątkowski 1923 - 1943 Edycja

Tadeusz Piątkowski kam Ende Juni 1940 mit einem Sammeltransport aus Posen in das Deutsche Reich und wurde vom Berliner Arbeitsamt zur Arbeit bei der Deutschen Waffen- und Munitionsfabrik in Berlin-Borsigwalde verpflichtet. Er wohnte im Gemeinschaftslager für polnische Zivilarbeiter in Berlin-Schönholz. Am 26. April 1942 entwendete er zusammen mit vier anderen Zwangsarbeitern ein paar Kleidungsstücke aus einem Lagerraum des Heeresbekleidungsamtes. Zur Sache verhört sagte Tadeusz aus: „Wir haben uns die Sachen aus dem Schuppen angeeignet.“ Aus der Untersuchungshaft schickte er Mitte Juli 1942 einen polnisch-sprachigen Brief an seine Eltern, der zwecks Zensur von einem Gerichtsdolmetscher ins Deutsche übersetzt wurde:

„Liebe Eltern. Es ist unmöglich zu beschreiben, was mir passiert ist. Ich bin hier seit 30.4. Stets denke ich an Euch. Wenn es in eurer Macht steht, bitte ich, mir ein kleines Päckchen zurecht zu machen, und wenn ich bei diesem sitzen werde, würde ich einmal vergessen, was Hunger ist und einmal würde ich wenigstens satt sein.“

Am 11. August 1942 verurteilte das Berliner Sondergericht die Angeklagten „wegen gemeinschaftlichen schweren Diebstahls nach Polenstrafrechtsverordnung zu verschärftem Straflager von 5 Jahren.“ Nach dem Urteil wurden sie dem Straflager in Wronki zugeführt, von wo sie zum KZ Mauthausen gebracht wurden. Tadeusz starb in Gusen nur fünf Monate nach seiner Ankunft.

Quellen:

Personalakte von Tadeusz Piątkowski, in: Brandenburgisches Landeshauptarchiv Potsdam, Rep. 12 C Berlin II/6679 (Bestand: Staatsanwalt beim Sondergericht Berlin II)

Personalakte von Tadeusz Piątkowski, in: Bundesarchiv Berlin, R 3001/124607 (Bestand: Reichsjustizministerium)

Autorin: Dr. Katarzyna Woniak – Aleksander-Brückner-Zentrum für Polenstudien, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg.

W czerwcu 1940 r. Tadeusz Piątkowski przybył transportem zbiorowym do Berlina, gdzie Urząd Pracy skierował go do Niemieckich Zakładów Zbrojeniowych i Amunicji w Berlinie-Borsigwalde. Zakwaterowany został w obozie dla polskich robotników w Berlinie-Schönholz. 26 kwietnia 1942 r. razem z czterema kolegami dopuścił się kradzieży ubrań z magazynów wojskowych. Tadeusz w przesłuchaniu zeznał: „Przywłaszczyliśmy sobie ubrania z magazynu”. W połowie lipca wysłał z aresztu śledczego polskojęzyczny list do rodziców, który służba więzienna przechwyciła i na potrzeby cenzury przetłumaczyła na język niemiecki. W nim pisał:

„Nie sposób jest opisać, co mi się przytrafiło. Jestem tutaj od 30.4. Myślę wciąż o was. Pisać mogę co 3 tygodnie. Przyślijcie mi paczkę bym zapomniał co to jest głód i chociaż raz był najedzony.”

11 sierpnia 1942 roku berliński sąd specjalny skazał oskarżonych na podstawie prawa karnego dla Polaków na pięć lat ciężkiego obozu karnego za wspólną kradzież. Po wyroku młodych Polaków umieszczono w więzieniu we Wronkach, a stamtąd przewieziono ich do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Tadeusz zmarł pięć miesięcy później w Gusen.

Źródła:

Kartoteka Tadeusza Piątkowskiego, w: Brandenburgisches Landeshauptarchiv Potsdam, Rep. 12 C Berlin II/6679 (Zespół: Staatsanwalt beim Sondergericht Berlin II)

Kartoteka Tadeusza Piątkowskiego, w: Bundesarchiv Berlin, R 3001/124607 (Zespół: Reichsjustizministerium)

Autorka: Dr Katarzyna Woniak – Aleksander-Brückner-Zentrum für Polenstudien, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg.